Toen Lotte en ik terug kwamen van inspirerende, zelfvoorzienende boerderijen in Italië bedachten we iets met voeding te willen doen. Je weet dan net zo veel als wanneer je ontdekt hebt ‘iets met mensen’ te willen doen. We zijn uiteindelijk maar gaan werken in restaurants, vooral omdat we de Chef's Table aflevering in Modena zo romantisch vonden. Ik kwam uiteindelijk in de bediening terecht, wat tot het besef heeft geleid dat ik niet voor de horeca gemaakt ben. Een praatje maken met vreemden over het weer, het prachtige pand van iedere dag opnieuw 100 jaar oud, het ontbrekende terras en "dat u helaas geen gebruik mag maken van de tuin, het spijt ons." Sommige dagen gaat dat best goed, maar er zijn dagen dat ik me liever in de kelder verstop. Dan lijken de gast en ik elkaar al te haten voordat we elkaar begroet hebben. De dame op leeftijd wordt kwaad om wat er wél of niét op de menukaart staat, omdat ze iets niet kent of liever thuis een boterham met kaas had gegeten. Ze komt binnenlopen met een slecht humeur, gemiste kansen in het leven, gebroken liefdes en leegtes die ik voor haar op moet vullen, en wel met een geweldig gevoel voor humor, geschikte aanbevelingen en extraatjes. Wat je van mij niet hoeft te verwachten want ik lach liever met m'n eigen vrienden, ben van mening dat je oud genoeg bent om je eigen keuzes te maken en krijg niet extra betaalt voor nevendiensten. Laten we het zakelijk houden, jij bestelt ik bezorg, zonder poespas. De pakketbezorger hoeft toch ook niet terug te komen om te vragen of het pakket naar wens is, uwe hoogheid?
Het mag duidelijk wezen dat wij verder zoeken naar "iets met voeding."
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
AuteurSchrijf iets over uzelf. Maak u geen zorgen over toeters en bellen, een overzichtje volstaat. Archieven
November 2020
Categorieën |