Op tafel staat een kleurig veldboeket wild in een vaas, met klaproos, boterbloem en andere gele, witte en paarse bloempjes waarvan ik de naam niet weet. Ze komen uit de Bossche Broek, een natuurgebied dat door Bosschenaren hun achtertuin wordt genoemd, waar we ze gister uit de grond getrokken hebben. "Als er vijf van één soort staan, mag je het plukken," zei mijn buurmeisje ooit en zij kan het weten, met haar studie Biologie. Tijdens het plukken praten we (Lotte en ik) meer letterlijk dan figuurlijk over koetjes en kalfjes. We hebben het namelijk over boerderijen, buitenleven, dromen, de toekomst, onze missie op deze aardkloot, terwijl we lopen tussen klaproos, boterbloem en van die onbekende soorten. We hebben verlangen naar iets dat we nog niet helemaal kunnen omschrijven. En omdat het zo groot en vaag is zijn we er een beetje bang voor. We weten goed wat we niet leuk vinden om te doen, maar ik hoop toch dat het leven meer in petto heeft dan weten wat je niet wilt gaan doen met de rest van je tijd.
De status waarin we ons nu verkeren zou ik beschrijven als jongvolwassen maar nog een beetje wereldvreemd; ambitieus maar ook onzeker; wereld-verbeteraar en -belaster tegelijk; boer en milieuactivist; conservatief en innovatief; zichzelf én anders willen zijn. Maar vooral opzoek. We zijn het er over eens dat je het allemaal niet te zwaar moet (proberen) te nemen. Het is een tijd waarin je door elkaar wordt geschut, heen en weer slingert, als een achtbaan over-de-kop gaat, en uiteindelijk een beetje duizelig en wankel weer op je beide benen wordt gezet. Als je de lol ervan inziet kan het als de droomvlucht zijn. Jij in je lichtroze nachtjapon huppelend door bloemenvelden totdat je aan je voeten, snakkend naar adem een duistere nachtmerrie in getrokken wordt. Verdwaald in een donker bos, geen idee welke kant je op moet. Maar ach, het wordt nou eenmaal altijd een keer nacht. Dan moet je lekker gaan slapen, in plaats van rondrennen in je oma's nachtjurk. De zon komt vanzelf weer op. Uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde. Een plek vinden waar we geaccepteerd worden om wie we zijn, waar we dingen kunnen doen waar we goed in zijn en een beetje om bewonderd worden. Erkenning krijgen en ergens (een onmisbaar) onderdeel van zijn. Voor sommige is hun beroep/passie/missie al snel duidelijk. Zij kunnen er al vroeg hun leven aan wijden. Voor anderen is het niet meteen duidelijk wat dit in Godsnaam zou moeten zijn. Zij kunnen bijvoorbeeld best goed tekenen, houden van koken en schrijven blogs, voor de lol, maar kunnen daar niet gelijk een levensdoel aan plakken, helaas. Daarom fladderen "ze" maar wat rond, zijn soms jaloers op de duidelijke doelen van anderen en worden af en toe gek van hun eigen wispelturigheid. Wilde ik maar filmmaker worden, of tandarts, of boer. Aan de andere kant dwingt het je van je leven te houden zoals het nu is omdat er op korte termijn geen verandering in komt. Ook als het nergens heen lijkt te gaan. Het zorgt voor minder prestatiedruk omdat er niet iets in een bepaalde richting te presteren valt. Geen stress, geen faalangst. Oké een beetje keuzestress. Ik kan het je aanbevelen. Hoewel het fijn is om "het allemaal ergens voor te doen," is het niet verkeerd om kleine dingen belangrijk en zinvol te maken. Zoals je boterham met pindakaas smeren en jezelf iedere ochtend met je slechte humeur je bed uit en onder de douche krijgen. En trots zijn om het feit dat je gewoon... leeft. Dat je je best doet om te vinden wat bij je past maar het nu even niet zo goed weet. Je hebt studies overwogen, werkervaring opgebouwd, gereisd, geleerd van fouten maar er heeft zich nog geen goed onderbouwde conclusie gevormd in je hoofd. Dus ben je onwetend maar tevreden. Net zo iets als happy-single. De liefde komt wel weer voor jou, maar nu ben je even blij met jezelf. Zo proberen mijn generatie en ik de dag te plukken, en hopen we dat het ooit een samenhangend geheel zal zijn. Zoals het boterbloempje bij de andere soorten in de vaas.
1 Reactie
|
AuteurSchrijf iets over uzelf. Maak u geen zorgen over toeters en bellen, een overzichtje volstaat. Archieven
November 2020
Categorieën |