Met het ‘vier wielen naar Rome’ fotoboek op schoot zit ik op een klamme zomeravond op de bank met het boek op mijn bovenbenen geplakt. Het laatste beetje hittegolf die o.a. Nederland verraste met haar record temperaturen, hangt nog in de huiskamer. De opwarming van de aarde is een feit, maar laten we het daar een andere keer over hebben. De airco zoemt op de achtergrond terwijl ik door onze herinneringen blader, de geschiedenis die we nog geen jaar geleden schreven. Niet dat wij records braken, maar we schreven een belangrijk hoofdstuk in onze eigen geschiedenis. Wat me opvalt is dat de reis zelf niet eens zo veel indruk op me heeft gemaakt, maar de periode erna. Steeds terugdenken aan de mentale en fysieke beproevingen en wat je er eigenlijk van geleerd hebt. Ik herinner me de chagrijnigheid die steeds weer kwam opzetten op klaarlichte dag en me van m’n optimisme beroofde. Eén van de zwaarste dingen, het besef dat je niet het sterke en almaar positieve mens bent dat je zo graag wilt zijn. Mijn ego dat langzaam wegsmolt de berg af naar beneden, terwijl het achter raakte en Lotte steeds verder vooruit zag fietsen. Het gevoel van zwakte werd met elke hap lucht door mijn bloed mijn lichaam doorgepompt. Waar dit mechanisme goed voor is weet ik niet precies. Want het geloof in jezelf lijkt van cruciaal belang om de eindstreep te halen. Maar geloof mij, dat was niet altijd aanwezig. Toch haalden we de finish, maar zelfs daar op het mooie plein in Rome, omringt door confetti en bubbels, waren we niet onder de indruk van onszelf. Ongemakkelijk en mensenschuw (van al die natuur) probeerden we te glimlachen naar de video voor de mensen thuis. Misschien moest het besef nog komen, maar waarschijnlijk zijn we nooit echt trots geworden. Ook niet toen we later al die keren navertelde ‘naar Rome te zijn gefietst.’ En hebben we alle lovende woorden snel weggewuifd. We zijn gaan fietsen voor het avontuur, de uitdaging en de vrijheid. Weggefietst van de verwachtingen die de maatschappij voor afgestudeerden heeft. Het maakte ons niet uit wat iedereen ervan zou vinden, en of je trots zou zijn. We wilden vooral even lekker, helemaal vrij zijn.
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
AuteurSchrijf iets over uzelf. Maak u geen zorgen over toeters en bellen, een overzichtje volstaat. Archieven
November 2020
Categorieën |